از کرونا نترسیم؛
کرونا به خودی خود هیچ نیست؛
نه به چشم می‌آید؛ نه قدر و قیمتی دارد؛ نه توپ و تانک و مسلسلی دارد و نه بمب اتمی؛
کرونا هیچ یک از این‌ها را ندارد؛ به خودی خود ضعیف است؛ ناتوان است؛ اندکی صابون یا الکل تمام هیمنه و هیبتش را یک جا فرو می‌ریزد و در ۲۰ ثانیه نابودش می‌کند.
دهانمان را به روی پلیدی‌ها ببندیم؛
راه نفسمان را از آلودگی بپیرائیم؛
پاک‌دست باشیم؛
فقط همین؛
کرونا دیگر کاره‌ای نیست؛
این پلیدی پلشتی است که به او یاری می‌رساند؛
کافی‌ست ما پلید و پلشت نباشیم و هرگونه آلودگی را از زندگی خویش بزدائیم؛
در آن صورت دیگر کار کرونا تمام است؛
راستی، یک نکته‌ی کوچک؛ شاید هم یک نقطه‌ی سیاه کوچک؛
تا فراموشم نشده، آن را با شما درمیان بگذارم و بپرسم:
شما آن را چه‌طور می‌بینید؟
این «آن» البته یک واحد نیست؛ باید آن را جمع ببندم؟
به نظر شما ارزش جمع بستن دارد؟
همانان که در چرکابه‌ی لجن کرونا تا سرحد اژدها شدن رشد می‌کنند؛
«کرونایاوران» را می‌گویم؛
همان‌ها که شما هم می‌شناسیدشان؛ زیر هر «پنام»ی هم اگر پنهان شوند، باز هم شما می‌شناسیدشان؛ اینان به هر رنگی درمی‌آیند و البته خطرشان از کرونا بیشتر است؛
کرونا فقط یک شکل و شمایل دارد؛ اما اینان صدها چهره دارند یا پشت صدها چهره پنهان می‌شوند:
«کاسبان کرونا» و «کرونایاوران» را می‌گویم؛
گفتم که شما هم می‌شناسیدشان؛
نگاهی به پیرامونتان بیندازید؛ ببینید چه کسانی از نبود پنام (ماسک)، از کمبود دستکش، از گرانی میوه، از احتکار دارو، از ایجاد ترس، از پراکنش نومیدی، از نان خوردن به بهای بی‌نانی دیگران، از نشاندن مردم به خاک سیاه، از فروکاستن قدر مردمیِ مردم تا سرحد عدد و رقم، از ناایمن‌سازی محیط زیست، از خس و خاشاک‌بینیِ انسان آزاده؛ از غارت بضاعت اندک درماندگان افلاس در بازارهای عمودی، از مکیدن خون مردم بی‌پناه و … جیب‌هایشان آماس کرده‌است؛
از اینان بترسیم؛ کرونا به‌تنهائی ترس ندارد!
غلامرضا عمرانی