متاسفانه امروز شاهد آنیم که بخشی از مردم در سیستان دچار بی توجهی به وظایف اجتماعی شده اند و به گونه ای زندگی می کنند که انگار مسئولیت های اجتماعی و بهبود وضعیت سیستان هیچ ارتباطی به آنها ندارد

این افراد به جای مشارکت و همکاری برای رشد و پیشرفت سیستان، بیشتر به دنبال آن هستند که مسئولین و دولت‌ها وظایفشان را خوب انجام دهند، همیشه چشم به راه تا دولت اقدام کند اما خود هیچ ابتکاری برای بهبود محیط اطرافشان ندارند!

به عنوان مثال در بسیاری از محله‌ها می‌بینیم که مردم برای خرید یک سطل زباله یا ساماندهی وضعیت نازیبای محیط منتظر اقدام شهرداری هستند، اما هیچ کدام از آنها حاضر نیستند به صورت جمعی و با یکدیگر هزینه‌ای برای خرید یک سطل زباله برای محل خود پرداخت کنند

به همین ترتیب، می‌توان در بسیاری از نقاط شهر مشاهده کرد که فضایی خالی و بی‌استفاده که می‌تواند به یک فضای سبز تبدیل شود همچنان بدون تغییر باقی مانده است، زیرا مردم منتظرند که شهرداری یا دولت اقدام کند به جای آنکه خودشان برای تبدیل آن زمین به مکانی مناسب برای پیاده‌روی یا استراحت به صورت گروهی و هم جهت عمل کنند.

این بی‌توجهی به وظایف اجتماعی فقط به مسائل زیرساختی محدود نمی‌شوند، در بسیاری از موارد حتی در مواجهه با مشکلات اجتماعی یا فرهنگی که در سطح محله‌ها وجود دارد مردم به جای مشارکت و همکاری، ترجیح می‌دهند در کنار مشکلات بایستند و منتظر معجزه باشند

از اعتراضات و پیشنهادات برای بهبود وضعیت محیط گرفته تا مسائل اجتماعی و رفاهی، مردم سیستان بیشتر منتظر تغییرات از بالا هستند تا اینکه خودشان بخواهند قدمی بردارند

این فرهنگ ولش کن و بی‌توجهی به مسائل اجتماعی نه تنها باعث رکود در پیشرفت سیستان شده، بلکه از همبستگی اجتماعی و احساس مسئولیت گروهی نیز می‌کاهد، رفته رفته سیستان به مکانی تبدیل خواهد شد که مردم بدون آنکه هیچگونه تعلق خاطری به بهبود آن داشته باشند در آن زندگی می‌کنند، در نتیجه با این وضعیت ممکن است در آینده رشد و توسعه اجتماعی به طور قابل توجهی کند و یا متوقف شود

باتشکر
حسین نظری جهانتیغی